Van Halong Bay naar Ninh Binh

Te Goi, vrijdag 18 november, op weg naar Ninh Binh.

De morgenstond heeft goud in de mond. Vietnam ligt dicht tegen de evenaar. Dag en nacht zijn ongeveer even lang. Om 6 uur 's ochtends wordt het licht en om 17:30 begint het schemeren. UIt Uong Bi gisteren om 6:00 uur vertrokken. Ik heb van de plaatsen die we aan zullen doen naar Ninh Binh een lijstje gemaakt aan de hand van de landkaart en onder de hoes op mijn stuurtas geschoven. Heel handig onderweg, want wegwijzers zijn een schaars goed in Vietnam. Bij kruisingen of splitsingen vraag je naar de betreffende plaats. Verstaat men je niet goed, dan wenk je en wijst de plaatsnaam aan op je lijstje. Het antwoord is binair en daarvoor hoef je mekaars taal niet te spreken. Handgebaren volstaan.

Hai Phong, waar we na 35 km aankomen  is een immense havenstad. Zoiets als Rotterdam, maar dan massaler. Lange rijen scooters, zelfs af en en toe files van scooters..Het autoverkeer bestaat vooral uit vrachtwagens en personenauto's van het SUV type. Slechts weinigen kunnen zich een auto permiteren, en als je het kan, moet het ook wat zijn, dat spreekt vanzelf. Als iedereen met de auto zou gaan zou het fileleed niet te overzien zijn.

Om 15:00 uur arriveren we in Thaj Binh. We hebben 105 km afgelegd. Doorrijden naar Nam Dinh, 20km verderop, of hier een hotel zoeken? We besluiten tot het laatste. Om 20:00 uur leggen we het moede hoofd te rusten. 

Vrijdagochtend om 6:00 uur op de fiets. Het is mistig. Onderweg kruisen we diverse rivieren. Fraaie nieuwe bruggen. Op veel plaatsen wordt de weg verbeterd. Op de rivieren veel vrachtschepen, maar ook gehuchtjes op het water: drijvende dorpjes. Tijdens de spits ontelbare aantallen scooters op weg naar de frabrieken die in Nam Dinh en voorsteden ruimschoots voor handen zijn.

We houden even halt om een kijkje te nemen bij een feesttent die half op de weg staat. Het blijkt een bruiloft. Het bedienend personeel rent af en aan met voedsel, dat in een open ruimte naast de feestzaal wordt bereid.. 

Ijverig en vriendelijk volk, de Vietnamezen. In stadjes en dorpen zie je de smeden, meubelmakers, steenhouwers, houtzagers en andere vaklui 'live' aan het werk, soms half op straat en vaak hurkend. In Nederland is dit soort vakmanschap weggemoffeld achter grote fabriekspoorten.

Terwijl ik dit aan het typen ben in een internetcaf'e is Stanley de stad een beetje aan het verkennen. Er is onder andere een koffietafel na een begrafenis gaande. De mannen dragen zwarte kleren en een witte band om het hoofd. Huwelijk en dood, ook hier liggen ze dicht bij elkaar.

Opvallend is het grote aantal kerken in de dorpen waar we doorheen komen. Kennelijk hebben de Fransen, de voormalige heersers, grote invloed gehad op het religieuze en culturele leven.

Tot zover,

Tjeu