Van Nam Yun naar Siem Reap (Cambodja(

Te Siem Reap, de levendige stad iets ten zuiden van het tempelcomplex van Angor Wat.

Woensdag 7 december aangekomen in Siem Reap. Op donderdag de prachtige tempels van Angor Wat en andere tempels in de omgeving bezocht (per fiets uiteraard).

Het vorige reisverhaal heb ik geschreven in Nam Yun, Thailand, op 4 december. Ondertussen zijn we gezwind verder getrokken, wat mogelijk is omdat de wegen goed zijn en er nauwelijks felle klimmen zijn. Inmiddels zijn we de grens met Cambodja gepasseerd.

Door op 5 december (heel even heb ik nog aan Sinterklaas gedacht maar we hebben elkaar geen cadeautjes gegeven of gedichtjes gemaakt) bij het krieken van de dag Nam Yun te verlaten, waren we al om 12:00 uur in Khun Han, na 84 km trappen. We vonder er een heel fraai vakantieresort waar een vrijstaande bungalow met vrij uitzicht op een met veel grote stenen versierde tuin betrokken. Uiteraard hebben we de uit bier- en limonadeflessen opgetrokken tempel van Khun Han bezocht. Veel interessanter was dat op het centrale grote plein, dat omringd werd door een rotonde, een drukke festiviteit gaande was. Het was immers 5 december en dat is de verjaardag van de pas overleden koning. Deze dag wordt ook algemeen gevierd als vaderdag. Een groot deel van de bevolking, vaders, moeders, kinderen, scholieren hadden zich op het plein verzameld geflankeerd door hun fietsen. Fietsen te kust en te keur, kan je wel zeggen. Daarna werd tot de schemering viel een trektochtje in de omgeving gemaakt. We hebben nog overwogen om mee te doen, maar we hadden die dag al zoveel gefietst. Waarom nog een rondje om de tempel erbij?  Dit toetje lieten we daarom maar aan ons voorbijgaan.

Op 6 december uit Khun Han om 6:00 uur vertrokken. Overwegend landbouwgebied: rijst, casava en rubberplantages. Het land is vlak. Wel zien we links van ons de heuvels die het grensgebied met Cambodja vormen. Tussen Thailand en Cambodja zijn weinig grensposten. We fietsen richting westen, nagenoeg parallel aan de grens. Dan gaat het naar het zuiden om bij de grensovergang te komen. Om 13:30 uur zijn we bij de grens. Thaise authoriteiten trekken het outputformulier uit het paspoort en zetten een stempel. Bij de Cambodjaanse douane moet de visumverstrekkende ambtenaar opgetrommeld worden. We vullen een formulier in. Met welk voertuig zijn we het land binnengekomen? Bicycle. Na overhandigen van ingevuld formulier,, paspfoto en 1200 Bhat (de munt van Thailand, die hier ook als betaalmiddel wordt geaccepteerd)  per persoon, wordt met bijna chirurgische precisie het visum in het paspoort geplakt en bestempeld. Na invullen van een input- en outputformulier bij de douane, mogen we Cambodja in. In Along Veng ca. 20 km voorbij de grens vinden we een guesthouse. Je kunt in Cambodja overal met amerikaanse dollars betalen, ook bij dit hotel. 7US$ kost een kamer. In het naastliggende restaurant wisselen we de overgeschoten Bhats voor Real, de Cambodjaanse munteenheid. 1 Bhat is ongeveer 100 Real. Dat levert veel nullen op op de bankbiljetten, net als in Vietnam. Een bankbiljet van 10000 Real is ca.2,50 euro. Soms vergis ik mij met het aantal nullen en geeft dan als excuus: 'Too many zeros on your notes'

In Along Veng is te zien dat de staat van de Cambodjaanse economie flink lager ligt dan die van Thailand. De voertuigen zijn van een veel minder uitbundig formaat, en ook heel erg tweedehands. Er wordt wel veel op bromfietsen en scooters gereden, maar relatief zie je veel meer fietsen dan in Thailand of Laos..

Omdat de afstand van Along Veng naar Siem Reap, dee plaats die we op woensdag willen bereiken, ruim 130 km is, zijn we als de eerste hanen beginnen te kraaien al op. Om 5:40 uur zitten we op de fiets. Dat wil zeggen: we fietsen over het grote binnenplein van het hotel tot aan de poort. Die blijkt hermetisch gesloten met ferme sloten. ' Goed volk,' in de twee hotelgebouwen maakt niemand wakker. Na veertig minuten wachten komt er iemand die weet te melden dat de poort geopend gaat worden..Vijf minuten later komt het vrouwtje dat de sleutels beheert en opent de poort.

De weg is meest vlak, hier en daar heuvelachtig. De jungle die hier eens woekerde, is volledig ontgonnen tot landbouwgebied: rijst, casava en ook fruitbomen, zoals bananen. Vlak voordat we door een stukje jungle komen, liggen honderder meter van de weg alleenstaande nieuwe huisjes. Hier hebben zich kennelijk boeren gevestigd die de jungle ontginnen om er landbouwgebied van te maken. In een boerendorp worden we vriendelijk ontvangen.. Men leeft in houten huizen gebouwd op palen, meestal met slechts een ruimte waar zowel het keukengerei als het beddengoed ligt.De ruimte tussen de pale wordt als opslagruimte gebruikt. Tussen de palen van een van de huizen is een jongeman biljart aan het spelen.Wellicht oefent hij voor het nationaal kampioenschap.

Iets verderop ligt een lagere school, ook opgetrokken van houten planken met grote kieren erin. Geen glas in de vensterramen. Wel hangt er een kaart van Cambodja aan de wand. Het gebouwjte heeft twee klaslokalen. Er zijn een stuk of 7 kinderen. Ze zijn in uniform gestoken maar leerkracht te bekennen. Naast de school staat een waterpomp betaald uit een ontwikkelingsproject.

Voorbij Sre Noy fietsen we een bijzonder vrolijke man voorbij. Hij loopt midden op de weg en zijn tred is niet al te vast. Hij zwaait met zijn armen en stoot lachend kreten uit. Vervolgens stapt hij op de tweewielige trekker van het merk Kubota, gefabriceerd in Thailand, die je hier overal ziet. De berijder zit op de kar die de tweewieler trekt en bestuurt de machine met lange hefhandles. Het vergt wat handigheid om zo'n machine te besturen en de meeste bestuurders matigen hun snelheid. In het voorbijrijden zwenkt de nog steeds vrolijke kreten slakende man uit en slaat een zijweg linksaf in. Hij heeft de vaart er goed in zitten en roept iets dat mogelijk Hupsakadee betekent. Dan slaat het noodlot toe In de bocht mept de middelpuntvliedende kracht hem van de kar en wipt hem zonder pardon ruggelings de sloot in, De machine vervolgt eigenstandig een slingerparcours tot het tegen een niet in gebruik zijn stalletje tot stilstand komt. Ogenblikkelijk valt het gebouwtje in zijn elementaire houten onderdelen uit elkaar valt. Wat een schade aan lijf en machine!. Daar zal familie van de man niet blij mee zijn. We fietsen verder. Het is half twaalf.. De weg is steeds goed geasflateerd. Het schiet lekker. Weinig auto's, wel veel personenbusjes die voor het openbaar vervoer zorgen. De auto's zijn meest van de aftandse categorie. 

Als we 10 km voor Siem Reap zijn, worden we aangehouden door een groepje beambten in roze hemden.: de toeristenpolitie. We mogen niet verder, want dit is het archeaologische gebied van Angkor Wat en om daar te komen hebben we niet de juiste documenten.We moeten enkele kilometers terugfietsen.

Siep Reap is een zich znel ontwikkelende stad. Het is druk op de weg en overal zijn guesthouses en hotels, sommige van het zeer luxe type waar vooral Chinese toeristen, die de overgrote meerderheid van het toeristendom vormen, overnachten. Een guesthouse een tiental meters van de drukke weg lijkt ons wel wat. Het wordt bestierd door Chea, en heet daarom Chea's guesthouse. Zij spreekt niet alleen Engels maar vooral ook Duits. Dat kan ze spreken omdat zij is getrouwd met een Duitser uit Beieren en drie jaar in Duitsland heeft gewoond. Ze hebben het guesthouse elf jaar geleden gebouwd. De zaken gaan goed, maar de Chinese gasten zijn wat betreft kabaal en herrie maken nog erger dan de Russen. In totaal 134 km gefietst.

Het kaartjeskantoor, waar we de volgende dag de pas kopen om het gebied van het Angor tempelcomplex binnen te mogen, heeft iets weg van de terminal van een veerhaven. Er zijn 48 loketten. Tientallen bussen staan op de het grote parkeerterrein. Het verkeer wordt geregeld door suppoosten. Een pas kopen (20 US$ voor 1 dag, 40US$ voor drie dagen, maar een week geldig) gaat volgens een vlekkeloos input- outputsysteem. Je sluit je aan in de rij van wachtenden. Tien minuten later sta je voor het loket, dat zowel achter de balie als voor de balie bemand is. De man/vrouw achter de balie zorgt voor het technische gedeelte: foto maken, en pas uitdraaien met daarop je foto geprint en de geldigheidsdatum. De man voor de balie handelt het financiele gedeelte af. Hij int de dollars en overhandigt de pas en het wisselgeld.

Met pas is het tempelcomplex overal toegankelijk. Drie uur verblijven in Angor Wat, en daarna bezoeken we nog drie andere tempels, waaronder Phrom. De tempel is overwoekerd door de wortels van bomen. Als een boom omvalt door wind of ouderdom of beide, trekken de wortels een deel van de tempel omver.

Uit de reacties blijkt dat 'n enkeling geschokt was door de aanblik van geroosterde kikkers. Ze hebben echter niet voor niks geleefd want ze waren lekker en voedzaam.

Tot zover,

Tjeu